Kayıp Kale

Neden kayıp kalem? Eşimle birlikte kurduk bu bloğu nefes almak bile hergeçen gün biraz daha zorlaşırken biz ve bizim gibi insanlar için, hayata küçük bir pencere açabilmekti amacımız ve biraz olsun nefes alabildiğimizi hissedebilmekti.

Neden kayıp kalem ? bu soruya ikimiz de kendimizce farklı yanıtlar verebiliriz ama aynı avluya bakıyor pancerelerimiz yani kaybettiklerimiz ve hayatın yaşarken fakına varmmadan bizlerden eksilttikleri...

Benim kursun kalemlerim vardı. Tam da böyle işte kimsenin anlam veremeyeceği bir dilde başı boş zırvalarımı sabahlara kadar yazdığım geri dönüp okuduğumda bazen kendim bile anlam veremediğim.

Yatağımın başucunda duran bir top saman kağıt bir de kursun kalemim. Arkası dalgın bir kız çocuğu tarafından yenilmiş, ucu körelmiş...

Söz biter, kağıt biter gece biter parmaklarım nasır tutar ama yazacakları bitmezdi kurşun kalemimin. kalay kırılmazdı hiç bir kağıdın zorlu coğrafyası yıpratamazdı onu...hiç bir yıpranmışlık susturmazdı susturmayacaktı.

Güçlüydü benim kursun kalemlerim çocukluğumu koruduğum KALE'lerimdi. sonra kaybettim kalemlerimi nerede ne zaman bilmiyorum belki erteleye erteleye yazacaklarımı, söylenecek sözlerimi sustura sustura.

Yazmayalı kaç yıl oldu bilmiyorum. farkına bile varmadan kaybettim kelelerimi de kalemlerimi de.

Kaybettiğim dostlar gibi, gelecek güzel günlere inancım gibi...tıpkı kendimi de kaybettiğim gibi farkında bile olmadan

Kaybettim çünkü vefasızdım. en çok kendime...

Kuşatılmış bir masal ülkesinin kılıcını kaybetmiş kahramanı gibi tutsağınım hayat, ıssız bir adaya bile hapsedebilirsin umutlarımı. Yezidin harcı zulüm yiğidin borcu ölüm..